دانلود آهنگ یاس به نام سرکوب یاس

متن آهنگ سرکوب از یاس

ﻜار ﻄولانیﻫ ﺤوصلﻫ ﻜن
پر ﻜار بوﺪن بﻫ خیلی چیزﻫا بسﺖﮓی ﺪارﻫ
مﻫم ﺖرینش انﮓیزﻫ اسﺖ وقﺖی بﻫ آینﺪﻫ فﻜر ﻜنی ﻜم ﻜار میشی
ببین رپ یﻫ اسب وﺤشی ﻜﻫ سوار ﻜار نﺪارﻫ
نمیﺖونﻫ ﻜسی ازش ﺖوو ایران مایﻫ ﺤلال وار ﺪرارﻫ
ﺖا جایی ﻜﻫ ﻫنرمنﺪ ﻫیچ فرقی با یﻫ خلافﻜار نﺪارﻫ
پس ﻫر ﻜی سر میز ما اومﺪ بﮓو ﻜﻫ قرارﺪاﺪ نیارﻫ
اینﻫ ﻜﻫ ﺖا قسﻄ ﻫا زیاﺪ شﺪ ﻜم ﻜم ورس ﻫا ﻜم شﺪ
از اون ﻄرف چﻫ جرم ﻫایی ﻜﻫ با یﻫ امﺾا ﺤل شﺪ
یعنی ﻜﻫ سلیقﻫ ﻄرف ﻫمیشﻫ ﺪخیل وسﻄ ﻫمینﻫ ﺖﺤمیل نظر نﺖیجﻫ ﺖخریب اﺚرﻫ
ولی وقﺖی ﻜﻫ از سرﺖ آب بﮓﺬرﻫ ﻜلا میﮓی بﻫﺖرﻫ خوﺪم ﺖﻜلیف رو یﻜسرﻫ ﻜنم
ﺖا اینجا عمرم و ﺾرر ﻜرﺪم ﻫزینش ﻫم میﺪم من ﻜﻫ ﺖا ﻫمینجا اومﺪم پس بقیشم میرم
منی ﻜﻫ از اعﺖماﺪ بی جا ﻫنوز آبسﺖنم ولی ﺪر نﻫایﺖ میﺪونم اینو ﻜﻫ باعﺚ منم
ﺪیﺪم اون ﻫا ﻜﻫ با خنﺪﻫ جلو میان ناﻜس ﺖرن ﺪر آخر ﺪیﺪم مﺖﻜی بﻫ مشﺖی خاﻜسﺖرم
فﻫمیﺪم فقﻄ پﺪر ماﺪر میﮓﻫ پسرم ﺪخﺖرم بقیﻫ ﻜﻫ این اسمو ببرن مفﺖ برن
ﺪخﺖرم با ولم ﻜن ﺤرﻜﺖ ﻜاملا فولﻫ یارو علنی میخواﺪ با چشم ﺖو رو ﺤاملﺖ ﻜنﻫ
میﮓﻫ ﺖو پسرمی قﺪمﺖ رو چشممﻫ میبینی پاش برسﻫ ﺤاﺾرﻫ ﮓرﺪن ﺖو بشﻜنﻫ
ﻫر ﻜی میخواﺪ شیﻜمﺖو سفرﻫ ﻜنﻫ ﺖا بﻫ خوﺪﺖ بیای اون ﺪورﻫا یﻫ نقﻄﻫ شﺪﻫ
من ﺪیوونﻫ میرم بیرون ولی عاقل میرم خونﻫ ﺪیﮓﻫ ﻫیچی نمیﺖونﻫ منو غافلﮓیرم ﻜنﻫ
ﺤﺖی اون ﻜﻫ با شخصیﺖ یﻫ صﺪای سلامﺖ میﮓﻫ ﺪارم میرم فلان جا ولی ﻜرایﻫ نﺪارم
میﮓی ﻜمﻜ ﻜنم ﻜﻫ از بقیﻫ خواﻫش نﻜنﻫ فرﺪا میبینی ﻫمونجاسﺖ یارو ﻜارش ﻫمونﻫ
اینﻫ ﻜﻫ شﻜ از ﺖوو خیابون و ﻜوچﻫ میاﺪ و مغز ﺖبﺪیل میشﻫ بﻫ ﻫوش سیاﻫ
اینجا بچﻫ ﺖمرین میبینﻫ با یﻫ لﺤن مﺤﻜم اول از ﻫمﻫ یاﺪ میﮓیرﻫ اون بیرون ﻫمﻫ ﮓرﮓن
میفﻫمﻫ فقﻄ خوﺪشو ببینﻫ بقیﻫ ﻫمﻫ نوﻜر و بالاخرﻫ شﻜ بﻫ آﺪمﻫا ﺪرون ﺬاﺖ بچﻫ ﮓل ﻜرﺪ
ﺖوو اون سن آرزو ﻫاش مﺚ ناموسشﻫ ولی نابوﺪی آرزو ﻫا میشﻫ آموزش بعﺪی
یعنی آینﺪﻫ ﻫاﺖ بﻫﺖ ﺖﺤمیل شﺪن بﺬا منظورمو یﻫ جور ﺪیﮓﻫ ﺖﻜمیل ﻜنم
یاﺪمﻫ بچﻫ بوﺪم ﺖوو جمع یﻜی صﺪام ﻜرﺪ بزرﮓ جمع بوﺪ یﻫ ﻜم نﮓاﻫم ﻜرﺪ
بﻫم ﮓفﺖ میخوای چی ﻜارﻫ شی بﻫش ﮓفﺖم فﺾانورﺪ ﮓفﺖ پول رو زمینﻫ ﺪنبالش ﺖوو فﺾا نﮓرﺪ
ﺖو ﺪرس ﻫاﺖو قبول شو فﺾا مﺾا پیشﻜشﺖ با ﺪو ﺖا جملﻫ میخواسﺖ آرزو ﻫام ﻫیچ بشﻫ
میﺪیﺪم ﻫمﻫ نمﻫ میخنﺪیﺪن زیر لبی میخواسﺖم ﻜﻫ آب شم برم زیر زمین
الآن ﻫم زیرزمینم وقﺖی خورﺪم از ﻫمﻫ لﮓﺪ ﺤﺪاقل اینجا ﻫیشﻜی منو مسخرﻫ نﻜرﺪ
اونی ﻜﻫ رو نﺪاشﺖ ﺖوو ﺪاشﺖ ولی میﺪونسﺖ چشﻫ مﺪام با خوﺪش ﮓفﺖ از این بﺪ ﺖر ﻫم میﺖونسﺖ بشﻫ
ﻫر چی بوﺪ ﮓﺬشﺖ فقﻄ جای زخمش مونﺪ مینویسم و مینویسم و بالا میرﻫ ﮓرﺪش خون
روزی رو می بینم جوری ﺤالم خوبﻫ ﻜﻫ چسبیﺪم بﻫ سقف اون روز اﮓﻫ منو ﺪیﺪی فقﻄ بﮓو ﺤقش بوﺪ
البﺖﻫ شایﺪ فﻜر بﻜنی ﻜﻫ موزیﻜ شغل منﻫ ولی نﻫ موزیﻜ یﻫ عشق ﻜﻫ ﺖوم شعلﻫ ورﻫ
ولی ﺪر واقع این روزا ﻫﺪف ﻫام ﺖوو بیراﻫﻫ اسیرﻫ سن ﻜﻫ میرﻫ بالا میفﻫمی بی مایﻫ فﻄیرﻫ
اسم امروز ﻫسﺖ فرﺪا نﻫ میﮓین چرا خب فرﺪا از ما بﻫﺖرون میان ما میریم ﻜنار
نمﻫ نمﻫ ﺪور و برﺖو خالی میﻜنن میبینی میپیچن پس الآن آینﺪﻫ رو میسازم میﮓیری چی میﮓم
یﻫ وقﺖی میرسﻫ پیر و چروﻜیﺪﻫ شی خﻄ ﻫای صورﺖﺖ راﻫ مرﮓ و ﻜروﻜی ﻜشیﺪ
میخوام اون روز ﻜنار ﺪریا باشم ﻜف پامو بﺬارم ﺖوو آب و ﺖماشا ﻜنم نوﻫ ﻫامو
ﺖوو ساﺤل باﻫاشون بازی میﻜنم ﮓل میخورم بعﺪ خسﺖﻫ میشم رو ماسﻫ ﻫا شل میﻜنم
باﺪﻫ خیام میرم بالا بﻫ یاﺪ ایام یﻫ ﺤال ﻜمیاب یﻫ ﺤس عجیب ﺪارﻫ جریان
ﺖوو رﮓﻫام با این رویا سرﮓرمم فقﻄ ﺤقیقﺖ بﻫم ﮓفﺖ ﻜﻫ برﮓرﺪم عقب
انﮓار یﻫ ﺖﻜون یﻫ زمین لرزﻫ منو ﺪوبارﻫ برﮓرﺪونﺪ بﻫ ﻫمین لﺤظﻫ

بﻫ من راﻫ چاﻫ و یاﺪ ﺪاﺪن نﻫ راﻫ و چاﻫو افﺖاﺪم ﺖوو چاﻫ و ﻫمون جا رو آب و جارو ﻜشیﺪم
ﻜی میﺖونسﺖ برﻫ جلو بﻫﺖر از من اینا ﻜﻫ اسم برﺪی ﻫمﻫ مﺚ پسرمن
ببینم اینا زمان شروع ما ﻜجا بوﺪن ﺤالا ﺖیﻜﻫ مینﺪازن واسﻫ ما شاﻫ غلام شﺪن
اینا ﺖوو وان ﺤموم خونﻫ شون ناخﺪا بوﺪن ﺪم ﺪر آورﺪن واسﻫ ما ناقلا شﺪن
این ﻫمﻫ سال ﻜارو بینم ﻜی ﺪیﺪ اینا میخوان بﮓم این زیرزمین اینم ﻜلیﺪ
میﻜروفون ﺖوو ﺪسﺖ ﺖو یعنی اﺖم ﺪسﺖ ﺪاعش بﻫﺖرﻫ ﻜﻫ این ﻜلیﺪ بمونﻫ ﺪسﺖ صاﺤبش
نظر ﺖو خوﺪجوشﻫ سالم نیس بو میﺪﻫ ﻜﺪ روشﻫ
منو نقﺪ نﻜن از خوﺪﺖون مایﻫ بﺬارین صﺪ ﺖومنی پارﻫ ﻫای لای ﻫزاری
ﻫمین مونﺪﻫ اینا برام ﺖز بﺪن فقﻄ بﻫﺖ این رو لای پرانﺖز بﮓم
ما خیلی ﻜارا ﻜرﺪیم نﮓفﺖیم ﻜﻫ ریا نشﻫ این روزﻫا قﺾاوﺖ ﻫر ﻜی ا رو قیافشﻫ
واسﻫ من این قصﻫ ﻫا عاﺪیﻫ ﻫمﻫ قاﺾی شﺪن این اسﺖعﺪاﺪ ﺬاﺖیﻫ
بری میﮓن فرار ﻜرﺪ وﻄن فروش اﮓﻫ بمونی ﻫم میﮓن یارو اﻄلاعاﺖیﻫ
زنﺪﻫ باﺪ ﺤاشیﻫ ﺖوو مغزش چیاسﺖ یارو آﺪم ﺤساب ﻜار ﺪسﺖش میاﺪ
ﻜار ﺪرسﺖ و میﻜنی میﮓن قصﺪش ریاسﺖ ﻜاری ﻫم نﻜنی میﮓن قلبش سیاسﺖ
من ﻜارم غمﮓینﻫ چون بارم سنﮓینﻫ ﻜمبوﺪ ﮓﺬشﺖﻫ ﻫام فقﻄ با رپ ﺖأمینﻫ
وقﺖی زوار زنﺪﮓیم ﺪارﻫ راﺤﺖ ﺪر میرﻫ اون لﺤظﻫ سﺖ ﻜﻫ خوﺪﻜارم با ﻜاغﺬ ور میرﻫ
من رپ نﻜرﺪم رو شﻜم سیری واسﻫ ﻜل ﻜل و بچﻫ بازی یﻫ ﻜم پیریم
اون ﻫم قابل اﺤﺖرامﻫ ﺤاصل اسﺖعﺪاﺪﻫ چون ﺤرف خاصی ﺖوش نیسﺖ فاقﺪ اعﺖبارﻫ
با رپ میشﻫ ﺪر جنﮓ ﺖاخﺖ
با رپ میشﻫ فرﻫنﮓ ساخﺖ
با رپ میشﻫ رویا رو نشون ﺪاﺪ
با رپ با ﻜلمﻫ میشﻫ ﺪنیا رو ﺖﻜون ﺪاﺪ
مﻄمئن باش من این واژﻫ ﻫا رو واسﻫ وزن و قافیﻫ بﻫ ﻫم ﺪیﮓﻫ وصل نﻜرﺪم
من این واژﻫ ﻫا رو بالا آورﺪم از ﺤقیقﺖ ﺖلخی ﻜﻫ ﻫﺾم نﻜرﺪم
از روزﮓار میﮓﺬرم نشونﻫ میﮓیرم و ﺖووی خال میزنم
ﮓﺬشﺖﻫ ﻫا رو مﺚ پوسﺖ مار میﻜنم صﺪامو از ﺖوو شﻫر و خونﻫ ﻫای میﻫنم میشنوم
از روزﮓار میﮓﺬرم نشونﻫ میﮓیرم و ﺖوی خال میزنم
ﮓﺬشﺖﻫ ﻫا رو مﺚل پوسﺖ مار میﻜنم صﺪامو از ﺖوو شﻫر و خونﻫ ﻫاش میشنوم
مونﺪﮓار میشوم ﺬﻫنم جوونﻫ ولی مخ پیرﻫ چشمم از ﺪیﺪ زﺪن زن لخﺖ سیرﻫ
وقﺖی ﻜﻫ صبﺤ ﺖا شب مﺚ جغﺪ خیرﻫ بﻫ ﺪفﺖری ﻜﻫ ورق ﻫاش ﺪارﻫ بﻫ چخ میرﻫ
خب ﺪیﮓﻫ پف زیر جفﺖ ﺪیﺪﻫ ﻫام یعنی اسﺖرس و بی خوابی قفل ایﺪﻫ ﻫامو
بایﺪ جمع ﻜنم و بریزم بﻫ ﻜل زیر پام و ﺖﻫش بایﺪ برم بی نﺖیجﻫ مفﺖ زیر خاﻜ
افﺖ خیز ما بﻫ قلم نوﻜ ﺖیز یاس ﻫمﻫ ﺖووی خیابون ﻫاییم با ﻜلی نقاب
اونی ﻜﻫ روبروﺖﻫ و ﺪارﻫ ﮓل میﮓﻫ باﻫاﺖ روی ﻫمﻫ چیﺖ ﺪقیقﻫ ﺤﺖی ﻜلیﻫ ﻫاﺖ
صبﺤ میشﻫ باز ﻜﻫ البﺖﻫ صبﺤ نیس وسﻄ ظﻫرﻫ وقﺖ میرﻫ واسﻫ خالی ﻜرﺪن عقﺪﻫ
نشسﺖی بﻫ ﺖماشای رفﺖن عمرﺖ عقربﻫ ﺖنﺪﻫ راﻫ مصرف قرصﻫ
ﺖوی ﻜلﻫ جای مغز معﺪن سربﻫ جایﮓزین آب شﺪﻫ شربﺖ سرفﻫ
نون ﺖو خون ﺖوو خونﻫ شﺪﻫ برﻜﺖ سفرﻫ ﻫنر واسﻫ ﻫنرمنﺪﻫا مﺪرﻜ جرمﻫ
ﺖﻫش فقﻄ ازﺖ میمونﻫ ﺪفﺖر ﻜﻫنﻫ ﻜف زمین بشینی ﺪر ﺤسرﺖ قلﻫ
ﺖوو بﺤﺚ منﻄقی ﻫمیشﻫ مغلﻄﻫ برﺪﻫ اصل ﺤرف و فقﻄ جنﮓ و اسلﺤﻫ ﮓفﺖﻫ
از روزﮓار میﮓﺬرم نشونﻫ میﮓیرم و ﺖوی خال میزنم
ﮓﺬشﺖﻫ ﻫا رو مﺚلﻫ پوسﺖ مار میﻜنم صﺪامو از ﺖوو شﻫر و خونﻫ ﻫای میﻫنم میشنوم
از روزﮓار میﮓﺬرم نشونﻫ میﮓیرم و ﺖوی خال میزنم ﮓﺬشﺖﻫ ﻫا رو مﺚﻫ پوسﺖ مار می ﻜنم
صﺪامو از ﺖوو شﻫر و خونﻫ ﻫاش میشنوم مونﺪﮓار میشوم

ﻜاراﻜﺖر اصلیﻫ اول ﺖا آخر ﺪاسﺖانﺖ منم
ﻜار ﻫاﺖ شنیﺪﻫ شﺪن ﺖنﻫا ﺪلیل بازﺖابﺖ منم
ﺖو ﻫیچی نﺪاری بﮓی سوژﻫ ﻜاغﺬ آچﻫارﺖ منم
ﺖو مﻫرﻫ نیسﺖی اﮓﻫ باشی بازم آچارﺖ منم
با یﻫ عﻄسﻫ فیﺪی ، یﻫ مغز چرﻜی ، لنﮓ بیﺖی
یﻫ مﺖلﻜی ﺖوو یﻫ بﺤﺚ جﺪی
البﺖﻫ مﻫم نیسﺖ ﻜﻫ ببیننﺖ بﻫ ﺪیﺪ چی
واسﺖ مﻫم اینﻫ ﻜﻫ ﺖو فقﻄ شنیﺪﻫ شی
بﺤﺚ من یﻫ خﻄر جﺪیﻫ ﻜﻫ پیش رومونﻫ
نفوﺬ یﻫ جنون ﻜﻫ میﻜنﻫ ریشﻫ ﺖو جونﺖ
سﻜوﺖ مرﮓباری ﻜﻫ ﺤس میشﻫ ﺖوو خونﻫ
وقﺖی ﻫم خون ﺖوو شیشﻫ سﺖ ﻫم شیشﻫ ﺖوو خونﻫ
اینا رو ﺪیﺪیم بعﺪ میریم میﮓیم ﻜﻫ ﺪشمن زبونﻫ
ببین ﺪشمن زبونﻫ چون ﻜﻫ مﻜ فقﻄ لفظیم
ﺖو عمل فقﻄ بﻫ ﺖرﻜونﺪن ﻫم ﻜمر بسﺖیم
و ﻄبق عاﺪﺖ سبب اصلی یعنی بغل ﺪسﺖی
میخوای بﻫ ﻫر بﻫونﻫ شﺪﻫ بﻫش بپری
چرا ﻜﻫ فﻜر میﻜنی ﺖو از ﻫمﻫ فرشﺖﻫ ﺖری
ﺖمام ﺖصورﺖ از این سرزمین یﻫ جﻫنمﻫ
اینﻫ ﻜﻫ میخوای یﻫ راسﺖ بری ﺖوو بﻫشﺖ برین
میﮓی بایﺪ برم اینجا ﺪیﮓﻫ ﻜلا پوسیﺪﻫ
اینجا پر از یأسﻫ اونجا پر از امیﺪﻫ
ببین وقﺖی غﺬای ﮓنﺪیﺪﻫ لای مبل مونﺪﻫ باشﻫ
ﻫر جا نقل مﻜان ﻜنی بازم خونﻫ اﺖ بو میﺪﻫ
آزاﺪی آرامش اینا ﺤرف نماﺪین خوﺪﺖﻫ
ولی خصلﺖ ﻫایی ﺖوو ما نﻫاﺪینﻫ شﺪﻫ ﻜﻫ
ﻫر جا بریم با ماسﺖ یﻫ فاز عجیب و غریب
ﺖﺾاﺪ شﺪیﺪ بین سنﺖ قﺪیم و جﺪیﺪ
ﺖو میری اونجا اونا اینجا غارشون و ﻜنﺪن
ﺤﺖی ﺖوی ﺖﺤریم بﻫ ما بارشون رو پﻜ پﻜ
فروخﺖن و خیلی ساﺪﻫ قالمون و ﻜنﺪن
و ﺤالشون رو ﻜرﺪن، ای * ﺖﻜ ﺖﻜ
ﺖموم واژﻫ ﻫا رو نوشﺖم ﺖوو خلوﺖم
الان ﺖوو ﮓوشﺖ نیسﺖم من ﺪر اصل ﺖو ﻜلﺖم
فﻜ زﺪم و میرم جلو ﻫمین خﻄو
ﺖو میخوای سلیقﺖو بشنوی یا ﺤقیقﺖ و؟
اینا میﮓن سرﻜوب ﻜنم ﺤرفام رو بریزم ﺖوو خوﺪم
نﻫ من ﺤقیقﺖ رو ﻜشیﺪم رو خوﺪم
میﮓن اونا ﻜﻫ اصل زﺤمﺖ رو ﻜشیﺪن نخوﺪن
راﻫ ﻜﻫ باز شﺪ بقیﻫ بشینن بخورن
نﻫ ﺖوو ﻜﺖم نمیرﻫ ﺖو رو نمیﺪونم
ولی من راﻫ بی نﺖیجﻫ رو شروع نمیﻜنم
من از سرﻜوب رویاﻫای خوﺪم سﻜو ساخﺖم
ﺪیﮓﻫ چاقو ﺖوو رویای بقیﻫ فرو نمیﻜنم